Het portret van Petrus kwam tot stand in mijn werkplek in De Goorn, een werkplek die geen lang leven beschoren was. Ik verbleef er nog geen drie maanden, maar het was lang genoeg om – samen met de spitsbogen van Jozef – de brandschildering van Petrus vorm te geven.
Een mens van tegenstrijdigheden
Petrus is de man die vol vertrouwen over het water liep naar Jezus — maar ook degene die meteen wegzonk zodra de twijfel toesloeg. Zijn leven bewoog voortdurend tussen geloof en onzekerheid, tussen kracht en kwetsbaarheid. Hij was moedig, maar ontkende ook. Trouw, maar pas na vallen en opstaan. Die innerlijke strijd laat zien: twijfel en kracht sluiten elkaar niet uit — integendeel, echte kracht groeit daar vaak juist uit.
Kracht van de twijfel
Ik wilde dan ook geen onwankelbare heilige neerzetten, maar een mens. Iemand die zoekt, faalt, gelooft en toch doorgaat. Met ogen die iets vertellen over de strijd van binnen — maar ook over het vermogen om steeds weer op te staan en door te gaan. Het portret is geen symbool van perfectie, maar van veerkracht — van iemand die steeds opnieuw opstaat. En misschien wel van iemand die laat zien hoe je koers houdt in een verstrooide wereld.
Herkenning
Die spanning tussen tegenstellingen — geloven en twijfelen, vallen en opstaan, kracht en kwetsbaarheid — was tijdens het brandschilderen nooit ver weg. Niet verwonderlijk, het zijn worstelingen die ik herken. En die Petrus voor mij dan ook boeiend maken.
Meer zien?
Het portret van Jozef
Het portret van Maria
Het portret van Jezus
Het portret van Hippolytus
