Het verhaal van de Hippolytuskapel komt voort uit haar kernwaarden: samenzijn en verbinding. Ze vormen belangrijke tegenkrachten voor de individualisering en secularisering die in de hedendaagse maatschappij de boventoon voert.
Individualisering
Het is al geruime tijd een veelgehoorde opmerking: de maatschappij individualiseert. De voorbeelden van uit elkaar bewegende, ‘verstrooiende’ ontwikkelingen zijn talrijk.
Zo krimpt de christelijke gemeente al jaren in en neemt de gemeenschapszin af. Daarnaast is er sprake van een toenemend aantal mensen in eenzaamheid en voelen velen zich niet meer verbonden met een groter geheel.
Ook lijken mensen tegenwoordig meer tijd door te brengen achter een scherm dan met elkaar.
Op onbekend terrein vraagt men niet langer de weg aan een voorbijganger, maar vertrouwt men op Google Maps. En de koptelefoons die menigeen tegenwoordig op straat op heeft, lijken almaar groter te worden.
Bijna ongemerkt raakt men meer en meer geïsoleerd.
Een andere koers
De kapel echter, vaart een andere koers.
Het is een veilige plek waar aandacht is voor elkaar en waar bezinning en contact met gelijkgestemden voorop staat. En waar ruimte is voor bewustwording van de sociale verbondenheid en de verhouding tot het hogere.
De kapel brengt mensen bij elkaar, verbindt en vormt een krachtig tegenwicht voor verstrooiing in al haar vormen.
Meer weten?
Nieuwsgierig hoe deze verbindende en verstrooiende krachten in de vensters tot uiting komen?
Het ontwerp, de ontwerpelementen van de vensters puntsgewijs toegelicht.
Verhaal en ontwerp, het verhaal en ontwerp besproken in een interview op video.
Wanneer je bidt, stijg je op in de lucht om hen te ontmoeten die op hetzelfde ogenblik bidden en die je behalve in het gebed misschien nooit zou ontmoeten
De profeet, Kahlil Gibran